(H ιδέα ήταν να ενωθούν ξανά το ισόγειο με τον όροφο του εγκαταλειμμένου κτηρίου, αφού τα πάτωμα είχε στο παρελθόν κατεδαφιστεί. Στόχος μου ήταν να χτίσω τη Σκάλα ανεβαίνοντάς την, χωρίς τη βοήθεια σκαλωσιάς ή άλλης σκάλας)
εικαστική δράση μακράς διάρκειας
29.07.2017-25.08.2017 (10:00 π.μ.-Δύση)
Νισύρικη ελαφρόπετρα, κονίαμα & λάσπη,
διαστάσεις: 310x425x0,60 m
Παλαιά Λουτρά Νισύρου
Θα ‘πρεπε να μάθουμε να ζούμε περισσότερο στις σκάλες. Πώς όμως;
Georges Perec
Από την πλαστική σκοπιά, η φύση της σκάλας αποτελεί μια ενδιαφέρουσα παραδοξότητα. Καμωμένη από οριζόντια στελέχη, εξυπηρετεί μια κάθετη διαδρομή. Γεφυρώνει ανισοϋψείς επιφάνειες ανάβασης ή κατάβασης από ένα επίπεδο σε ένα άλλο. Πραγματικά η σκάλα αποτελεί τo μέρος αυτό όπου ενώνονται δυο χώροι που μπορεί να μη συναντιούνταν ποτέ. Είναι από τα λίγα δομικά στοιχεία ενός κτίσματος με το οποίο έχουμε μια σχέση σωματική. Θα έλεγε κανείς πως είναι ένα μέρος που διασχίζεται καθ’ ύψος. Υπάρχει πάντοτε ένας στόχος, ένας προορισμός. Η σκάλα έχει χαρακτήρα τελεολογικό, οργανώνοντας ρυθμικά τη μετάβαση από ένα σημείο σ’ ένα άλλο. Η διαφορά ύψους ενός-δύο εκατοστών, καταφέρνει να κάνει μια σκάλα δύσβατη ή ξεκούραστη. Οι πολυάριθμές σκάλες ανεβαίνονται λέει, διαγωνίως και ζιγκ-ζαγκ. Μια σκάλα δε χρειάζεται κτίριο για να υπάρξει ως σκάλα. Χρειάζεται όμως μιαν αφετηρία και έναν προορισμό.
* Ευχαριστώ θερμά τον φίλο Ευθύμη Ασημακόπουλο που με τόση γενναιοδωρία μου έδειξε απ' το Α έως το Ω το τεχνικό μέρος της Σκάλας
** Ως δια μαγείας, την προτελευταία -και πιο αδύναμη μέρα μου- εμφανίστηκε ο (άγνωστος) Γιάννης, που φαίνεται σε κάποιες από τις τελευταίες φωτογραφίες, προσφέροντάς μου την πολύτιμη βοήθειά του. Του είμαι πάντοτε ευγνώμων
