​
  η λευκή σελίδα
 
Ένα φύλλο χαρτιού μπορεί να μη φαίνεται και τόσο τρομακτικό.
Οργανικό, αντιδρά στο χρόνο, στο περιβάλλον του, στη χρήση του.
Πάνω του γράφω, σχεδιάζω, «σκέφτομαι», αφήνω  τα ίχνη μου.
Υπόκειται σε ιδέες και χειρονομίες και αμύνεται πάντοτε με  την απειλή της λευκής  σελίδας.
Άσπιλη, με καταδιώκει και με προκαλεί.
Κάθε φορά νιώθω φόβο απέναντί της.
Δουλεύω με τη δειλία μου ερεθίζοντας τα όρια και την τρωτή της φύση
Tην κόβω
Tην καίω
Tης αφαιρώ ύλη
Την ελαφραίνω, κάνοντάς την όλο και πιο ευπαθή στα χέρια μου.
Κάθε επέμβασή μου χαρακτηρίζεται από επαναληπτικότητα, προσοχή και πρόθεση μιας οριστικής χειρονομίας.
Δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης
Δεν υπάρχει «undo».
Η χειρονακτική διαδικασία επιβάλλει τόσο σωματική, όσο και πνευματική άσκηση
Το κρατώ με σύνεση και στοργικότητα μετά από όσα του ‘χω κάνει, θαρρείς κι είναι κάτι ιερό
Ένα παλιόχαρτο είναι.