επιμέλεια της πλατφορμας "errare ergo sum", SKOUZE 3, Art-Athina 2015
Για κάθε έργο που αποκτά υλική μορφή, υπάρχουν πολλές παραλλαγές του που δεν την αποκτούν
Sol LeWitt
(Sentences on Conceptual Art, #12, 1969)
Κάποιες φορές η δυνατότητα διόρθωσης είναι ανέφικτη, δεν υπάρχει «undo», Cntr+Z ή κάποιος τρόπος να καταργηθεί ένα λάθος. Κάτι τέτοιο μπορεί να οδηγήσει σε μια συνεχή απροβλεψιμότητα, όπου στην περίπτωση που κανείς το αντιλαμβάνεται, οφείλει να βρει τρόπους να το εκμεταλλευτεί, μετατρέποντάς το σε αρετή. Η δημιουργική διαδικασία αναπτύσσεται μέσα από αλλεπάλληλα βήματα και στάδια, καθένα εκ των οποίων παρουσιάζει ένα προσωρινό αποτέλεσμα, χωρίς να συνδέεται απαραίτητα με το τελικό. Έτσι οι προσωρινές αυτές αποφάσεις, καθορίζουν και μεταβάλλουν το αποτέλεσμα. Κατά τη διάρκεια μιας διαδικασίας το τι είναι λάθος, πότε είναι και πώς ορίζεται, εξαρτάται από τον υπαίτιο. Το αντιμετωπίζει και το επεξεργάζεται κάθε φορά με τρόπο υποκειμενικό μεταβάλλοντάς το, προκειμένου να το αποχαρακτηρίσει, αφού παρέκκλινε από τους κανόνες που είχε ορίσει.
Το λάθος συντελείται ως συμβάν. Χωρίς πρόθεση, από παραδρομή. Αυτή είναι η γοητεία του. Εξευγενίζοντάς το, μιλάμε για το τυχαίο: ο Χ χρησιμοποιεί το τυχαίο. Το λάθος μπορεί να εισχωρήσει αναπάντεχα, ακόμα και στον πιο μελετημένο προσχεδιασμό και όταν είναι έτοιμος κανείς να το χρησιμοποιήσει, τότε μετατρέπεται σε γεγονός "τυχαίο". Η συνειδητοποίηση ενός λάθους συνοδεύεται από παύση και σκέψη. Απαιτεί χρόνο, οδηγώντας σε ρέμβη και νοητική περιπλάνηση, μεταβάλλοντας πολλές φορές το ρου της πρόθεσης. Ανεπιθύμητο μέρος του ρίσκου, το λάθος είναι τα γράμματα, όταν κανείς έχει ποντάρει στην κορόνα.
Συνδέεται στενά με την επανάληψη χωρίς να την προϋποθέτει και υπάρχουν φορές που καταφέρνει να καμουφλάρεται μέσα της. Συγγενές της αδεξιότητας, του ατοπήματος, της παράλειψης, της πλάνης. Αντιστρόφως ανάλογο προς τους ισχύοντες κανόνες της ηθικής και της κοινωνικής συμπεριφοράς, προς το ορθό, το επιθυμητό, το επιτυχημένο, το λάθος ενίοτε άδικα, στέκεται απέναντι ειδωμένο συχνότερα ως απειλή, παρά ως ευκαιρία
Για κάθε έργο που αποκτά υλική μορφή, υπάρχουν πολλές παραλλαγές του που δεν την αποκτούν
Sol LeWitt
(Sentences on Conceptual Art, #12, 1969)
Κάποιες φορές η δυνατότητα διόρθωσης είναι ανέφικτη, δεν υπάρχει «undo», Cntr+Z ή κάποιος τρόπος να καταργηθεί ένα λάθος. Κάτι τέτοιο μπορεί να οδηγήσει σε μια συνεχή απροβλεψιμότητα, όπου στην περίπτωση που κανείς το αντιλαμβάνεται, οφείλει να βρει τρόπους να το εκμεταλλευτεί, μετατρέποντάς το σε αρετή. Η δημιουργική διαδικασία αναπτύσσεται μέσα από αλλεπάλληλα βήματα και στάδια, καθένα εκ των οποίων παρουσιάζει ένα προσωρινό αποτέλεσμα, χωρίς να συνδέεται απαραίτητα με το τελικό. Έτσι οι προσωρινές αυτές αποφάσεις, καθορίζουν και μεταβάλλουν το αποτέλεσμα. Κατά τη διάρκεια μιας διαδικασίας το τι είναι λάθος, πότε είναι και πώς ορίζεται, εξαρτάται από τον υπαίτιο. Το αντιμετωπίζει και το επεξεργάζεται κάθε φορά με τρόπο υποκειμενικό μεταβάλλοντάς το, προκειμένου να το αποχαρακτηρίσει, αφού παρέκκλινε από τους κανόνες που είχε ορίσει.
Το λάθος συντελείται ως συμβάν. Χωρίς πρόθεση, από παραδρομή. Αυτή είναι η γοητεία του. Εξευγενίζοντάς το, μιλάμε για το τυχαίο: ο Χ χρησιμοποιεί το τυχαίο. Το λάθος μπορεί να εισχωρήσει αναπάντεχα, ακόμα και στον πιο μελετημένο προσχεδιασμό και όταν είναι έτοιμος κανείς να το χρησιμοποιήσει, τότε μετατρέπεται σε γεγονός "τυχαίο". Η συνειδητοποίηση ενός λάθους συνοδεύεται από παύση και σκέψη. Απαιτεί χρόνο, οδηγώντας σε ρέμβη και νοητική περιπλάνηση, μεταβάλλοντας πολλές φορές το ρου της πρόθεσης. Ανεπιθύμητο μέρος του ρίσκου, το λάθος είναι τα γράμματα, όταν κανείς έχει ποντάρει στην κορόνα.
Συνδέεται στενά με την επανάληψη χωρίς να την προϋποθέτει και υπάρχουν φορές που καταφέρνει να καμουφλάρεται μέσα της. Συγγενές της αδεξιότητας, του ατοπήματος, της παράλειψης, της πλάνης. Αντιστρόφως ανάλογο προς τους ισχύοντες κανόνες της ηθικής και της κοινωνικής συμπεριφοράς, προς το ορθό, το επιθυμητό, το επιτυχημένο, το λάθος ενίοτε άδικα, στέκεται απέναντι ειδωμένο συχνότερα ως απειλή, παρά ως ευκαιρία
