*  (είναι προτιμότερο η ακρόαση να πραγματοποιείται με ακουστικά)

   



Με ενδιαφέρει η έννοια του “υποστατού”. Αυτού που υφίσταται και μπορεί να υφίσταται. Τι, πώς και μέχρι ποιο σημείο μπορεί να υφίσταται; Πώς αντιλαμβάνομαι κάθε φορά το όριο; Η στιγμή αυτή είναι ο κύριος στόχος μου. Δεν αντιμεμετωπίζω το υλικό, αλλά την υλικότητα. Σαν ένα αφηρημένο σώμα.  Σαν “Άλλον” (ή σαν εμένα την ίδια;). Μέσω του σώματος βιώνουμε, αντιλαμβανόμαστε και συνειδητοποιούμε εμπειρίες και γνώσεις, προσδίδοντάς τους σημασίες. 
 Προκειμένου να βρω έναν άλλο τρόπο να επικοινωνήσω με το υλικό, αποφάσισα να το ηχογραφήσω. Ήθελα να μάθω τον ήχο που ακούει το ίδιο, όταν το τρυπάω. Με μικρόφωνα που ενσωμάτωσα μέσα του, κατέγραψα την αφήγηση της μύχιας εμπειρίας του.